Czym jest dla was malzenstwo?

[Sadie]

zycie nie daje nam tego czego chcemy tylko to co dla nas ma
_________________

[Prada]

No niby tak z tym, że mamy wpływ na wiele spraw i możemy pokierować swoim życiem nie czekając na los i jego dary . Czasami "szczęściu", planom, marzeniom trzeba pomóc
_________________


Mężczyzna mądrzeje z wiekiem, najczęściej jest to wieko od trumny ..

[Iwi]

A teraz zaprzecze moim wlasnym slowom: a co, jesli nasze zycie jest juz zaprogramowane z gory i musimy po prostu przejsc przez konkretne doswiadczenia aby moc wzmocnic naszego ducha (dusze) do dalszego rozwoju? A co, jesli to co wydaje man sie naszym wyborem bylo juz ustalone z gory?
Nie za bardzo mam ochote wierzyc, ze nie mamy nic do powiedzenia w naszym wlasnym zyciu, poniewaz uwazam , ze jestesmy kowalami naszego wlasnego losu, i wszystkie decyzje, ktore nas dotycza, powinny byc zanalizowane i wziete przez nas samych z pelna swiadomoscia tego co robimy. Ale czasami, nawet czesto mam wrazenie, ze wszystkie moje wysilki sa zbedne, bo i tak stanie sie to, co mialo sie stac, ktorakolwiek z decyzji podejme. To tak jak wowczas, gdy staralam sie nie dopuscic aby pomiedzy mna a E (moim obecnym mezem) rozwinelo sie cos, co prowadziloby do jakiegokolwiek zwiazku.
_________________

[Caliope8]

ja wierzę, że życie stawia nas w konkretnych sytuacjach ale od nas zależy jak się wtedy zachowamy.
Iwi może gdybyś od razu dała swojemu mężczyźnie zielone światło to by się nie starał a tak zaczął zabiegać i przekonał siebie i Ciebie jak bardzo mu zależy
Dla mnie małżeństwo to kolejny etap w naszym związku, kochamy się, wspieramy, rozumiemy, nauczyliśmy się akceptować naszą indywidualność jesteśmy gotowi powiedzieć wszystkim "chcemy spędzić razem resztę życia"
_________________

[Iwi]

Nie to mialam na mysli . Po prosty nieraz, rozmawiajac z moim E dochodzimy do wniosku, ze jakiekolwiek bylyby nasze decyzje w przeszlosci to i tak bysmy sie spotkali...niewazne gdzie, kiedy czy w jakiej sytuacji. Wiem, ze z nim mam spedzic moja przyszlosc, jakakolwiek by ona nie byla. I jestem pewna, ze nawet jesli bym dala mu zielone swiatlo natychmiat wszystko byloby takie jakie bylo w rzeczywistosci. Zwlaszcza, ze wlasnie mi mowi, ze jak zaczelismy sie spotykac nie probowal w zaden sposob mnie zdobyc , bo sie mnie bal (jak ja mam to rozumiec ?!''). A mi starczalo, ze byl ze mna, ze sie do mnie usmiechal, rozmawial ze mna i dawal mi powod do usmiechu i uczucie szczescia, takie malutke ale ciagle (dodam , ze po czterech latach jak jestesmy razem , slubie cywilnym, dziecku i wielu innych specjalnych chilach nie dostalam od niego nawet malego kwiatka).
Z nim malzenstwo bylo tylko etapem, takim malym odskokiem od rzeczywistosci, unormowaniem wg prawa tego czym bylismy, jestesmy i mam nadzieje, bedziemy nadal i przez wiele lat wzgledem siebie. Slub koscielny tez bedzie takim odskokiem od rzeczywistosci, tyle tylko, ze tym razem bedziemy przysiegac nasza milosc i wiernosc wzgledem siebie przed Bogiem.
_________________

[MissIndependent]

[Madeleine Eve]

[Paula8910]

rowniez sie podpisuje pod tym:)

[*AGNIESZKA*]

Ogólnie się przyjęło w społeczeństwie, że jak się tacy ludzie pobierają to pierwsze pytanie "wpadli"? Przyznam się, że i ja uważam, że w 20 lat to człowiek jest "młody" i osobiście wolałabym, żeby moje dziecko troszeczke w póxniejszym wieku wzięło ślub, ale jak będzie wczesniej, przeciez im nie zakażę.

Chodzi o to, że ja się osobiście zgadzam z pierwszym zdaniem Sadie: Nie rozumiem 20 latek wychodzacych za maz w tak mlodym wieku. , ale nie zabraniam i nie krytykuję takich osób, chcą niech się pobierają, kochają się - OK, ale to bardzo powazna decyzja życiowa, dlatego taki młody wiek szokuję, tak samo jak ślub w wieku np. 70 lat. Świat byłby nudy jak by wszyscy postępowali wg stereotypów, tradycji.

[Sadie]