jak długo po slubie zdecydowaliście się na dziecko?

[agbar]

Wydaje mi się, że to nie jest kwestia ucieczki. Oczywiście tez wyznaję zasadę, że dla chcącego nic trudnego, ale z drugiej strony po co się męczyć, jeśli w innym miejscu może być łatwiej. Tak zrobiła moja kuzynka z narzeczonym. Oboje po szkole średniej wyjechali do Londynu. Tutaj może i znaleźliby pracę, ale nie byliby w stanie żyć na takim poziomie jak tam i tak się usamodzielnić.
_________________

[anjas17]

jest to poniekad tez forma odwagi gdyz jestem w obcym kraju gdzie kazdy mowi w innym jezyku niz ja, gdzie obyczaje sa zupelnie inne... czasem bardzo ciezko jest zyc na emigracji ale po jakims czasie mozna sie przyzwyczaic i nawet polubic:) my przynjamniej polubilismy zycie na wyspach:) przynajmniej zimy nie ma hehe
_________________

[magdaberbec]

[dotti1984]

[dotti1984]

A nawiązując do tego że żadko mówi się o tym że nie wszystkim się udaje,to podam przykład mojej kuzynki.
Ślub wzieki 2,5 roku temu.Postanowili wybudować dom,ale nie mieli na to nawet złotóweczki.Dlatego zaraz po ślubie ON wyjechał do Anglii w poszukiwaniu pracy.ONA została w Polsce,miała całkiem niezłą prace,nie najgorzej płatną/on przed wyjazdem też nie źle zarabiał,ale chciał więcej/.W zawodzie pracy nie znalazł,ale jakąś dorywczą.Niby zarabiał sporo,ale część szła na jego utrzymanie,część wysyłał jej,więc za wiele odłożyć nie mogli.Po paru miesiącach ona do niego ojechała.Tu porzuciła prace.Tam-nic ciekawego nieznalazła.Jakaś dorywcza robota,ale zaraz potem załsza w ciąże.Pracować nie mogła,więc wróciła do Polski,on został.Tu pracy nie znalazła,do starej już jej nie chcieli.I znowu-on tam,pieniądze przysyła,ona sie za nie utrzymuje nie odkładają nic.A teraz sytuacja wyglada tak,że ona jest w Polsce,mieszka u rodziców,nie pracuje,nie zarabia,wychowuje dziecko.On tam się zacharowuje,ale pieniądze się rozchodzą.Dziecko widział raz przez 2 dni.I w sumie po ślubie 2,5 roku a spędzili ze sobą najwyzej 10 miesięcy.
Mógłby wrócić,ale uparli sie że nie zamieszkaja z jej rodzicami/a warunki mają bo to dom trzy piętrowy,a rodzice sa sami-daja im dwa piętra,osobne wejście,chociaz na poczatek mogliby byc u nich/I teraz ani własnego domu,ani męża pod ręką,nie wiem ile tak pociągną.
Ale na przerost ambicji nie którym nic nie pomoże.
_________________

[magdaberbec]

smutna historia...
każda z nas mogłaby przynajmniej jedną taką parę opisać.
mój narzeczony wie że nie puściłabym go za granicę. cenniejsze jest dla mnie to że jest ze mną niż to że moglibyśmy sobie pozwolić na więcej niż teraz. przez dwa lata studiowaliśmy w oddzielnych miastach i widywaliśmy się raz na tydzień lub dwa i to mi wystarczyło...nie wyobrażam sobie ponownej rozłąki.
_________________

[eedytka]

My zaraz po ślubie albo trzy miesiące przed bierzem y się do 'roboty'
_________________

[eedytka]

OOOOOOOOOO nie wole klepać biede niż mojego chłopa puścić zza granicę On tego nie chce i ja tego nie chcę -albo razem wyjechać albo wcale. Nigdy nie widzieliśmy się dłużej jak 1 dzien!
_________________

[Angunn]

Rzeczywiście smutna historia.. Przecież w życiu najważniejsze jest być z osobą, którą się kocha, wspierać się wzajemnie, a wtedy problem pieniędzy jakoś się rozwiązuje sam. Zresztą myślę, że odpowiedzialne przed ślubem jest szczere omówienie własnych i wspólnych celów czy planów życiowych. Niestety znam takie małżeństwo, które rozpadło się właśnie z powodu wielu rozbieżności we własnych dążeniach..
_________________

[dotti1984]

Bo to najogrzej jest tak jak ludzie chcą na siłę mieć więcej niz sa w stanie mieć.I niedoceniają tego co mają.Ja osobiście wole żyć na mniejszym standardzie,ale z moim Miskiem i bliskimi,niż w luksusie a osobno.Gdybyśmy mieli wyjezdżać to też tylko razem.Ale nie czuje takiej potrzeby.Owszem w Polsce nie jest łatwo,i początki naszej samodzielności też napewno będą trudne.Ale trudności są po to by je pokonywać,a razem to pójdzie jak z płatka Wole mieć mniej ale tutaj niż więcej gdzieś daleko sama.
_________________