Forum ślubne Ślub-Wesele.pl

gosia86 · gaduła Dołączył: 11 Lut 2012 Posty: 433 Skąd: Gdańsk

Długo zabierałam się za tą relację i w zasadzie dalej tkwię w przekonaniu, że słowa nie oddadzą emocji i wzruszeń tego dnia.
Poranek przywitał pochmurnym niebem i wysokim poziomem stresu wszystkich domowników - poza mną. W porównaniu do dni przygotowań, w sobotę byłam wyjątkowo spokojna. Po prysznicu i kawie zajęłam się jeszcze ostatnim przystrajaniem klatki schodowej. Zestresowaną mamę odesłaliśmy do fryzjera na pierwszy ogień.
Przed 10 razem z siostrą ruszyłyśmy do fryzjera. Po drodze jeszcze pomogłyśmy mojemu S. w odbiorze kwiatów, bo bał się, że coś pomyli oczko

. Ach Ci faceci oczko

. Bukiet był piękny choć nie obyło się bez problemów, bo odpadały z niego kryształki. A S. wyglądał jakby nie spał całą noc oczko

.
W drodze do fryzjera eskortowała nas karetka oczko

. Śmialiśmy się, że pewnie mama zasłabła z wrażenia oczko

. Ale na szczęście nie.
Fryzjerka i kosmetyczka przywitały nas szerokim uśmiechem. W salonie czekała już szwagierka. I tak razem w rodzinnej atmosferze robiłyśmy się na bóstwo. Z wałkami na głowie przejęła mnie kosmetyczka i wykonała bajeczny makijaż. O niebo lepszy od próbnego. Jako kropkę nad i doczepiła kępki rzęs i patrząc w lustro dopadło mnie samouwielbienie, które pogłębiło się po skończeniu przez fryzjerkę fryzury uśmiech

. Że ja tak wyglądam? o_O
Od fryzjera szybki powrót do domu, który był istnym chaosem. Pomagałam go ogarnąć, do momentu aż uświadomiłam sobie, że wypadałoby się zacząć ubierać. Szwagierka miała poślizg czasowy i nie dojechała, mama i siostra same kończyły się przygotowywać, więc chcąc nie chcąc zaczęłam sama się ubierać. W końcu kobietki się zreflektowały i pomogły założyć suknię. A śmiechu było przy tym co nie miara, bo dopadła mnie głupawka.
Chwila nerwowego oczekiwania i zaglądania przez okno i wreszcie JEST! Razem ze S. zjawiło się słońce uśmiech

.
S. przyjechał i gdy wszedł do domu i na mnie spojrzał to... Dałabym się pokroić za ten wzrok pełen zachwytu. Gdy już wszyscy się przywitali, poprosiliśmy rodziców o błogosławieństwo. Na szczęście obyło się bez łez oczko

. I do kościoła czas. A wychodząc z klatki obcas utknął mi w kratce co całkiem rozładowało atmosferę. I mama wciskająca mi banknot do buta - bezcenne oczko

.
W drodze do kościoła świadek odpalił weselne hity specjalnie przygotowane na tę okazję. Śmiechu było co nie miara.
Pod kościołem wesoła wymiana zdań i przywitanie z gośćmi i tak się zagadaliśmy, że fotograf musiał nas zawołać, "bo przecież bez was nie zaczniemy" oczko

.
Stojąc w drzwiach kościoła jakieś to wszystko nierealne mi się wydawało. Zespół zaczął grać i wyszedł po nas ksiądz. Zarówno zespół jak i ksiądz to był dobry wybór. Niesamowita oprawa mszy, ksiądz rozładowujący napięcie i pełna magia.
Przysięga, patrząc głęboko w oczy mojemu S. czułam, że wreszcie spełnia się to na co tyle czekałam. Na zawsze razem uśmiech

.
Po nałożeniu obrączek ksiądz zaznaczył, że nie puści nas dopóki się nie pocałujemy oczko

.
Msza była piękna. A cała reszta spełniła wszystkie moje oczekiwania. Sala weselna, zespół, jedzenie, obsługa - same pozytywy.
Zabawa trwała do późna. Ok. 4 wylądowaliśmy w hotelu. Zmęczeni i szczęśliwi.
Poprawinowe popołudnie minęło w spokojnej i sennej atmosferze. uśmiech

Za wytrwałość kilka zdjęć oczko