Forum ślubne Ślub-Wesele.pl

veritas

Czekaliśmy na ten dzień bardzo długo, skrupulatnie planowaliśmy każdy element, a on minął jak krótka chwila. Stał się wspomnieniem, jednak zdecydowanie najpiękniejszym ze wspomnień.
Ta sobota była słoneczna, niezwykle przyjemna. Noc przepełniona emocjami, w połowie nieprzespana. Poranek spokojny- poranna kawa z rodzicami, życzenia z okazji moich urodzin, ubieranie bramy przed domem, kąpiel. Później ruszyła cała machina przygotowań - fryzjer, kosmetyczka, wszystkim byłam wprost zachwycona. Od rana uśmiech nie schodził z mojej twarzy, stres który jeszcze poprzedniego dnia mocno mi doskwierał, teraz uleciał jak bańka mydlana. Przed 15 przybyła świadkowa, nadszedł czas ubierania. Czułam się jak księżniczka...od chwili włożenia sukni byłam spokojna i szczęśliwa. Niedługo potem zjawił się mój najukochańszy, przecudowny wówczas jeszcze Narzeczony. Mama powiedziała "Kuba idzie" a mi wtedy serce zaczęło walić jak oszalałe. Widziałam w jego oczach zachwyt, stres, emocje...Pocałował mnie, a ja cieszyłam się, że mam go już przy sobie. Błogosławieństwo było najbardziej wzruszającym momentem w tym dniu.Po raz pierwszy w życiu zobaczyłam łzy w oczach mojego taty. Najlepiej trzymała się moja mama, chociaż widziałam, że jest na granicy. Ja totalnie rozkleiłam się gdy pobłogosławiły nas moje babcie i dziadek. Oni nie kryli łez....poczułam jak niezwykle ważną chwilą jest ślub, ile on znaczy również dla naszych bliskich. Wkoło było sporo ludzi, moja mama zaprosiła najbliższą rodzinę, żeby również uczestniczyli w tym ważnym momencie. Następnie ruszyliśmy do kościoła. Tam rozpoczęła się największa magia tego dnia... myślałam, ze się popłaczę ze szczescia gdy szliśmy do ołtarza, a w tle słychać było przecudowną "Arię na strunie g" wykonaną na skrzypcach i organach. Poczułam taką niesamowitą radość, wzniosłość chwii i pomyślałam przez moment "Jak ludzie mogą nie chciec wziąć ślubu, to niepojęte ". Mój braciszek odczytał Hymn o miłości, koleżanka pięknie zaśpiewała psalm. Nadszedł czas przysięgi... byliśmy wpatrzeni w swoje oczy, drżały nam głosy, emocje były ogromne. Przysięgaliśmy sobie nawzajem, wpatrzeni w siebie jak w obrazek. Nałożyliśmy obrączki (świadek się pomylił i mój Mąż próbował włożyć mi swoja obrączkę, która jest pół rozmiaru mniejsza od mojej...oczywiście nie weszła i podjął próbę nałozenia drugiej, tym razem się udało. Nawet to mnie nie wytrąciło z równowagi uśmiech

)
Po Komumnii Św. kolezanka zaśpiewała http://www.youtube.com/watch?v=QBAx4kUuDmY a na koniec Ave Maria. Wszyscy byli oczarowani oprawą muzyczną ślubu i tą całą niesamowitą atmosferą. Dziękowałam Bogu za tę chwile, za cudownego mężczyznę którego postawił na mojej drodze. Czułam JEGO obecność całą sobą, wiedziałam, że jest obok nas.
Po wyjściu z kościoła obsypali nas płatkami róż, ryżem i konfetti. Życzeniom nie było końca uśmiech

(wina i czekoladki będziemy pić i jeść jeszcze dłuugo). Na sale dojechaliśmy ostatni, goście już czekali, a mamy przywitały nas chlebem i solą. Był obiad, a potem pierwszy taniec. Zahaczałam obcasem o koło sukni, zapomnieliśmy jednego elementu ale wybreliśmy i wszyscy byli zachwyceni. Zabawa, taniec, śpiew trwały do 6 nad ranem. Zespół był genialny, wszyscy tańczyli, nikt nie siedział. Było niesamowicie Very Happy

Welon złapała kuzynka, a muszkę mój brat. Były oczepinowe zabawy, potem puszczanie lampionów i podziękowania dla rodziców. Rodzice otrzymali od nas ślubny portret i kosz pełen smakołyków.
Była to niezwykła, niezapomniana noc, która na zawsze pozostanie w naszych sercach. Dopełnieniem były oczywiście wspaniałe poprawiny uśmiech

Teraz juz jestśmy mężem i żoną....Jest cudownie. Zmieniło się wiele...czuję, że tworzymy jedno - wspólnotę miłości. Nareszcie zamieszkaliśmy razem, dbamy o siebie nawzajem i jest jak w bajce. Wierzę, że ta bajka nigdy się nie skończy/

_________________